در این مقاله سه روش جدید برای کنترل آونگ برگشته دوبعدی پیشنهادی شده است. آونگ برگشته دوبعدی (فضایی) که مدل موشک در حال پرتاب است، سیستمی غیرخطی، چند ورودی- چند خروجی و پیچیده می باشد و کنترل آن به روش های کلاسیک امری دشوار است. در این مقاله ابتدا با استفاده از نگرش کنترل غیرمتمرکز سیستم آونگ برگشته دوبعدی به دو زیر سیستم تقسیم می شود. در روش پیشنهادی اول با استفاده از روش واتزویجی- هر زیر- سیستم نیز به دو سطح واتزویج شده و کنترل لغزشی واتزویجی را اعمال می کنیم. سپس قسمت هایی از هر کنترل کننده که وابسته به دینامیک سیستم و پارامترهای آن هستند، توسط دو شبکه عصبی- فازی مدلسازی می شوند. روش پیشنهادی دوم از شبکه عصبی- فازی ANFIS برای کنترل زیر- سیستم ها استفاده کرده است و در روش سوم با استفاده از نظریه کنترل غیرمتمرکز از ساختاری مقاوم و تطبیقی که از مدلسازی فازی بهره می گیرد آونگ برگشته دوبعدی کنترل شده است. به علت تنوع ساختاری این روش ها، هر یک دارای نقاط ضعف و قوت خاص خود است. نتایج شبیه سازی، توانایی بالا و برتری روش های پیشنهاد شده را از بعضی جنبه ها نسبت به سایر روش های موجود نشان می دهند.

در این مقاله با استفاده از روش کنترل سلسله مراتبی، یک طریقه جدید برای متعادل کردن آونگ برگشته دوتایی ارائه می شود. در این روش ابتدا سیستم اصلی را به سه زیر - سیستم تقسیم نموده و برای هر زیر - سیستم بطور مستقل از زیر - سیستمهای دیگر کنترل کننده ای فازی طراحی می کنیم. سپس در سطح بالاتر با در نظر گرفتن اثرات متقابل زیر - سیستم ها کنترل نظارتی انجام می دهیم (این کار با تولید یک سری توابع وزنی متناسب با زیر - سیستمها، انجام می شود.) نتایج شبیه سازی نشان می دهد که کنترل کننده های فازی سیستم را برای محدوده وسیعی از شرایط اولیه و در مدت زمانی حدود 20 الی 24 ثانیه به صورت کامل پایدار می کنند.

یکی از سیستم هایی که علیرغم ساختار بسیار ساده، در اکثر کتب و مراجع برای اثبات برتری های یک روش کنترلی مورد استفاده قرار می گیرد، سیستم آونگ وارونه می باشد. هدف از کنترل این سیستم متعادل نمودن آونگ همراه با تضمین محدود بودن حالات سیستم می باشد. تاکنون روش های مختلفی برای کنترل این سیستم مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از بهترین روش ها، روش کنترل فازی با کنترل کننده ناظر غیرفازی می باشد. مشکل اکثر این کنترل کننده ها محدود بودن بازه تغییرات شرایط اولیه می باشد. در این مقاله، برای حل این مشکل، روشی نوین ارایه شده است. با توجه به اینکه اصول کار این روش مشابه روش پسگام بوده و در واقع کارآیی آن را برای سیستم های واقعی بیشتری گسترش می دهد، این روش را پسگام تعمیم یافته نام نهاده ایم.

در این مقاله، رفتار آونگ ­های دوگانه با در نظر گرفتن تغییر در شرایط اولیه (یعنی افزایش زاویه­­ انحراف آونگ بیرونی برای چهار حالت متفاوت 12، 30، 90 و 150درجه) و همچنین بررسی اثر هندسه­ آونگ­ها (افزایش طول بازو و جرم آونگ بیرونی) مطالعه شده است. بعد از استخراج معادلات حرکت آونگ­ها، با استفاده از نگرش لاگرانژی، به منظور بررسی تعیین طیف بسامدی، مسیر حرکت آونگ­ ها و هم­چنین مشخص کردن رفتار آن­ها در هر حالت، از روش­های تبدیل سریع فوریه و سطوح پوانکاره استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که افزایش زاویه­ انحراف آونگ بیرونی منجر به افزایش سطح انرژی سامانه شده که پیامد آن، تغییر رفتار آونگ­ها از حالت دوره­ای و شبه ­دوره­ای برای زاویه ­های کمتر از 90 درجه به رفتار آشوبناک برای زوایای بیشتر از 90 درجه است. به صورتی که در حالت آشوبناک مقدار سطح انرژی نسبت به حالت دوره­ای بیشتر از دو برابر افزایش یافته است. افزون بر این، در درون رفتار آشوبناک، به ­نظر می­رسد که یک رفتار شبه ­دوره­ای باگذشت زمان در حال شکل­ گیری است. از طرف دیگر نتایج محاسبات از تأثیر بسیار چشمگیر ساختار هندسی سامانه بر رفتار آونگ­ها حکایت دارد. بر اساس محاسبات انجام شده، پیامد افزایش طول بازوی آونگ دوم تنها منجر به ایجاد رفتاری کاملاً متفاوت با مورد مشابهش (حالت سوم) گردیده، اگرچه سطح انرژی آن ها باهم یکسان است. اما افزایش جرم آونگ دوم به دو برابر نه تنها سطح انرژی سیستم را به اندازه ی تقریبی 330 ژول کاهش داده، بلکه رفتار آشوبناکی (نسبت به حالت سوم) نیز از خود نشان داده است.

1در فرآیند آموزش الگوریتم­های یادگیری، همواره داشتن مجموعه داده­های آموزشی مناسب مورد توجه است. وجود داده­های پرت، داده­های نویزی و داده­های نامناسب، همواره بر عملکرد الگوریتم­های موجود تأثیرگذار است. روش یادگیری فعال ، یکی از ابزارهای قدرتمند در محاسبات نرم است که از نحوه عملکرد مغز انسان بهره می­گیرد. عملکرد این الگوریتم کاملا مبتنی بر محاسبات ساده است و یک سیستم چند- ورودی تک- خروجی را به صورت مجموعی از سیستم­های تک- ورودی تک- خروجی در نظر می­گیرد و با شکستن مسئله پیچیده به چندین مسئله ساده­تر موجب درک­پذیری ساده آن می­شود. در این مقاله برای بهبود عملکرد این الگوریتم، با تغییراتی در فرآیند آموزش، از داده­هایی تحت عنوان داده­های منفی استفاده شده است. در روش یادگیری فعال به واسطه استفاده از اپراتور پخش قطره جوهر، بهره­گیری از داده­های منفی در فرآیند آموزش امکان­پذیر است. با این اقدام، سیاستی مشابه سیاست پاداش و جزاء در روش­های یادگیری تقویتی  اجراء می­شود. شبیه ­سازی­های انجام شده بیان از عملکرد مناسب و افزایش قدرت محاسباتی روش پیشنهادی نسبت به روش موجود دارد و مقدار FVU، 0.0143 حاصل شده است. همچنین با روش پیشنهادی، افزایش دقت و سرعت در فرآیند کنترل سیستم پاندول معکوس، که یک مسئله کلاسیک در سیستم­های کنترل می­باشد، کاملاً مشهود است.

در این تحقیق جهت شبیه سازی روش سرعت بازگشت آونگ روی خربزه، تجزیه و تحلیل عددی نیرومندی پیشنهاد شد. تغییر پارامترهای ضربه روی دو رقم خربزه (زرد ایوانکی و سوسکی سبز) و در پنج مرحله رسیدگی بررسی شد. نتایج نشان داد که سرعت بازگشت، ارتفاع بازگشت، ارتفاع نسبی بازگشت، زاویه بازگشت، انرژی بازگشت و ضریب پس جهش (نسبت سرعت) با رسیدگی خربزه افزایش و انرژی جذب شده کاهش یافت. تجزیه و تحلیل رگرسیون رابطه خطی با معنی داری بالایی بین پارامترهای ضربه و پنج مرحله رسیدگی را نشان داد. نتایج تجزیه و تحلیل در تشخیص رسیدگی و از این رو در طبقه بندی بلوغ خربزه امکان پذیر است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در این مقاله پایدارسازی و کنترل ردیاب آونگ معکوس دوگانه با دینامیک نامعلوم به عنوان فرآیند غیرخطی ناقص عملگر با پیچیدگی های کنترلی خاص، با استفاده از کنترل کننده ترکیبی فازی تطبیقی غیرمستقیم و رویتگر فازی تطبیقی با فرض عدم دسترسی به بخشی از متغیرهای حالت سیستم، مورد مطالعه قرارگرفته است. طبیعت ذاتی دینامیک سیستم تحت کنترل به علت در اختیار نبودن تعداد دسترسی های کنترلی برابر با درجات آزادی سیستم، مشکلات جدی در برپایی کنترل موثر فرآیند دارد. فرض عدم دسترسی به متغیرهای حالت به عنوان مهم ترین پارامترها در طراحی کنترل کننده برای فرآیند مذکور نیز برای نخستین بار با روش ترکیبی بیان شده، مورد مطالعه قرارگرفته است. حاصل شبیه سازی ها و مطالعات مقایسه ای با سایر منابع منتشرشده، نشان دهنده توانمندی و برتری رویکرد ترکیبی کنترل کننده و رویتگر فازی تطبیقی پیشنهادی در حذف اثر اختلالات خارجی و تغییر پارامترها و دست یابی به هر دو هدف پایدارسازی و ردیابی موثر و مقاوم فرآیند دارد.

در این مقاله پرسش بر سر شکل های مواجهه -آگاهانه یا ناآگاهانه- کاراکتر ایرانی از «خود» و «دیگری» در نمایشنامه جعفرخان از فرنگ برگشته نوشته حسن مقدم است. «خود» و «دیگری» استعاره و اشاره ای به مهم ترین سوژه ادبیات مدرن ایرانی است. این نسبت، متضمن یک رابطه است. رابطه ای که فضایی ایجاد می کند تا فرم های اجتماعی و ارتباطی هر بار در قالب شخصیت های اجتماعی و انواع مواجهه هایشان –«خود» و «دیگری»- نمودار و بازتولید می شوند.در این جا، آن چیزی که مورد توجه واقع می شود، بر اساس منظر نظریه پردازان معاصر حوزه بازنمایی، مفاهیمی چون زبان و پوشش و نظام استعاری و نشانه ای «خود» و«دیگری» درون روابط متقابل کاراکترها مورد بررسی قرار می گیرد که گفتمان مورد نظر را می سازند. در اینجا منظور از گفتمان، نگرش و زاویه دید خاص در هر دوره تاریخی است که از راه آن «خود» ایرانی دست به تجربه می زند و نیز تجربه «دیگری» است که در نمایشنامه برساخته شده است. در این مقاله سعی بر آن است تا نشان داده شودکه شخصیت های این نمایشنامه چگونه به عنوان نوعی سوبژکتیوییه و «خود»، در برابر سوبژکتیویته «دیگری» قرار می گیرند.

زمینه و هدف آسیب تروماتیک مغزی (TBI) عامل اصلی ناتوانی، مرگ و میر و اختلالات روانی است. برای مطالعه دقیق این آسیب ما نیاز به انجام کارهای تحقیقاتی بیشتر در مدل حیوانی هستیم، از این رو اقدام به بررسی یک روش جدید برای ایجاد ترومای متوسط مغزی توسط آونگ ساخته شده برای مدل حیوانی در موش های صحرایی نر شد. روش ها برای انجام این تحقیق در ابتدا 14 سر موش های صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 10±, 230 گرم تهیه شده و جهت سازگاری با شرایط آزمایشگاه به مدت یک هفته در محیط آزمایشگاه نگهداری شدند. گروه بندی به صورت تصادفی در دو گروه هفت تایی شاهد و گروه تروما انجام گرفت که به ترتیب گروه شاهد بدون تغییر و گروه تروما با آونگ ساخته شده مورد آسیب و ایجاد ضربه مغزی قرار گرفت. برای ایجاد این ضربه اقدام به ساخت یک آونگ به وزن 10 کیلوگرم و طول 40 سانتی متر با پروفیل های استیل 2 سانتی متری شد که ارتفاع پرتاب این آونگ توسط صفحه مدرجی به شعاع 34 سانتی متر کنترل و تنظیم می گردید. نیروی وارده به جمجمه باعث ایجاد ضربه متوسط مغزی گردید. سپس با بررسی رفتارشناسی و استفاده از دستگاه میکروسی تی موش ها مورد آزمایش قرار گرفتند. یافته ها در مطالعه تصاویر به دست آمده از سی تی اسکن با مقایسه دو گروه، در گروه تروما آسیب متوسط مغزی از نوع سابدورال تایید گردید (0/001>P). یافته های حاصل از آزمون معمای آبی موریس طی سه هفته یاداشت شد. هفته اول برای آموزش دادن و یادگیری موش ها با محیط این آزمایش بود. روند یادگیری طی هفته اول انجام پذیرفت که مدت زمان یافتن سکوی شیشه ای هر موش در روزهای مختلف ثبت گردید. بررسی بیشتر رفتارشناسی موش ها نیز در گروه تروما نشان داد میانگین مدت زمان یافتن سکو نسبت به گروه شاهد افزایش یافته است (0/001>P). نتیجه گیری دستگاه طراحی شده در این مطالعه به خوبی توانست مدل ترومای مغزی موش را به صورت فیزیکی ایجاد کند که امید است این مدل دستگاه در مطالعات آینده قابل استفاده باشد.